Babcine ogórki w curry #5

          W ostatnim czasie curry często gości w naszym rodzinnym menu. Tak jak peklowana dynia i grzyby, ogórki w curry były co roku przygotowywane przez moją babcię. Cieszyły się bardzo dużym uznaniem, zwłaszcza przy rodzinnych obiadach podczas jesiennych spotkań. Cieszę się, że mogę kontynuować jej dzieło :)

          Curry[1] ( a właściwie kari ) to często podawana potrawa w południowo – wschodniej Azji, przypominająca gulasz mięsno – warzywny. Na zachodzie znana jest jako gotowa już do użytku przyprawa,  składająca się z kilku mielonych korzeni. Jest tak dzięki kolonizatorom brytyjskim, którzy mielili przyprawy na zapas wracając z Indii w XVIII wieku.[2] W północnej części tego kraju możemy spotkać podobną mieszankę przypraw korzennych, nazywaną tam  garam masala. Kolor żółty naszemu curry nadaje właśnie kurkuma, będąca wspólnym elementem wielu mieszanek.[3] Dzięki temu, że składniki tej niesamowitej przyprawy są różnorodne i wzajemnie na siebie oddziałują, możemy cieszyć się jej właściwościami zdrowotnymi.



Składniki na 1 słoik 0,5 l.


ogórki/ ok 1kg
gruby plaster cebuli
plaster selera
listek selera
1 łyżeczka gorczycy

Zalewa:

Na 1 litr wody 1 szklanka octu
1,5 szklanki cukru
1,5 łyżki soli
2 łyżki curry


Słoiki wyparzamy wrzącą wodą. Możemy przygotować sobie 5 lub 6 słoików. W każdym  z nich na dnie układamy kolejno cebulę, seler, gorczycę i ogórki. ( W 5-6 słoikach zazwyczaj mieści się 1kg ogórków).
Ogórki możemy obrać, ale niektórzy lubią jeść je po prostu ze skórką. Trzeba pamiętać włówczas aby dokładnie je umyć.

W garnuszku gotujemy zalewę. Po przyrządzeniu zalewy studzimy ją ok. 3-5 min, następnie zalewamy  nią nasze ogórki, mocno zakręcamy  słoiki i gotujemy w garnku nasze zaprawy jeszcze ok 3-5 min. Odwracamy wszystkie słoiki do góry dnem i pozostawiamy do całkowitego wystygnięcia.


Kochani, smacznego ! <3 Gorąco zachęcam, są pyszne ! <3
















[1]  Słownik wyrazów obcych, Państwowe Wydawnictwo Naukowe,  Warszawa 1980, s. 123.
[3]  Encyklopedia Powszechna PWN,  Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1973, s. 502.







Komentarze